Sen

sny które przywracają wspomnienia

wtapiają się niespodziewanie

w świadomość

stają się obrazem starej fotografii

wyciągniętej z zakurzonego albumu

ale dużo wspomnień nie ma

zbyt wiele lat upłynęło

w woalce mgieł

pojawiają się cienie zdarzeń

jakieś ręce zapach włosów

błysk kochanych oczu

coś rozrzucone zostało

pomiędzy latami

dzieciństwa i starości

gdzie była miłość i śmierć

oczy łzawią niechcianym wzruszeniem

bo nie mogłem stanąć już przy pomniku

pośród świateł zniczy

zamknęła się opowieść

jakby z książki wyczytana

niby realna i nierealna

a w ciszy domowej

został jeszcze wazon po kwiatach

przepięknie rzeźbiony

półka na książki sklejona marzeniami

i sen

i Matka

Mgławice doznań

blask słońca stał się silniejszy

kiedy dotarłem na skraj

puszczy życia

nękanej przez wiatr

słowa umierały na poboczu

skalistych turni

z których kaskady wodospadów

obmywały moje myśli

biała kapłanka

przeznaczona bogom

której stopy bose

błądziły po moim wnętrzu

wysyłała piękno obrazów

urodzonych nad zielonymi lasami

niesionych zapachem pól

dojrzałego zboża

nad kolorowymi żaglami jachtów

rozkołysanych w bezkresnej dali oceanu

ręce jej uniosły moją duszę

w świat miliardów gwiazd

w początek i koniec wszechświata

w mgławice doznań

niewypowiedzianej pustki

już blisko

ze śmierci wyrasta życie, z życia śmierć, przez to, że są swymi przeciwieństwami, przyciągają się i na wieki odradzają

a wraz z nimi wszystko inne – kwiat jabłoni, blask gwiazd

  w życiu czai się śmierć, w śmierci odrodzenie

krwią spływał mój świat
od dziecinnych igraszek
przeorany cierpieniem lat
do niebieskich snów
zapylonych miłością

w sali szpitalnej
w liściach zieleni pachnącej wiosną
pod korą brzóz białych
róż czerwonych zrywanych w błękitach
w kolorowych myślach
nostalgii wieczornej

chciałbym otwarcia mojego ogrodu
zaczarowanej tajemnicy istnienia
wejść w ścieżki wyzłacane słońcem
biec do tajemnego pałacu
pozbawionego człowieczej zgnilizny

www.wiatrslow.pl

Homo Sapiens

Gdzie jest ten wymyślony przez ludzi Bóg ?

Tragedia we Francji w Nicei człowiek zabił 84 osoby i ranił ponad 100.

W tym wiele dzieci.

Wstydzę się, że jestem człowiekiem.

UWAGA !  HOMO SAPIENS MORDUJE !

o "wolności"

Wolność !

ciągle się słyszy o wolności  ...  w polityce, na wiecach, w mediach..

nie ma czegoś takiego jak wolność, są tylko różne rodzaje niewoli.

każdy z nas jest niewolnikiem zwyczajów, praw ustalonych przez nas samych, szczególnie przez religię...

tego nie wolno, to wolno... to grzech, to szczęście ... ech.

pokazanie ciała to tabu, nawet nie wolno karmić piersią dziecka publicznie !

tysiące przykazań, zakazów, pouczeń...

straszenie piekłem, wojną, atomem, ekskomuniką, diabłem, karą za grzechy...

i tak dalej i tak dalej...

ech „WOLNOŚCI”

www.wiatrslow.pl

horyzont

stąd już blisko do horyzontu
za który zachodzi słońce
za którym nie ma nic
nawet pustki
drogą przez senność wysłaną
piaskiem ostrym z marzeń
z oddechu nicości
jeszcze ból daje znaki życia
jeszcze słychać chichoty
i szmer tańczących duchów
jeszcze czuć odór
zepsutych tysięcy dni
odeszli ci mówiący o przyjaźni
została kupa śmieci
na pożegnanie
barwne, malowane pejzaże
stają się cierpieniem
„trwaj chwilo, jesteś taka piękna”
jest cicho, choć nie ma ciszy
jest krzyk, którego nie słychać
horyzont pulsuje zapytaniem

„nie chodzi tu więc o to,
czy ktoś jest słaby, czy sil­ny,
tyl­ko - czy może przet­rwać miarę
swo­jego cier­pienia, mo­ral­ne­go czy fizycznego”

Historia

Ze wspomnień niektórych ludzi...

Gdy moją matkę wywleczono z domu, przywiązano do słupa i podpalono pod nią wiązkę drew, było to straszniejsze, niż najgorsza wizja.

A działo się to wszystko w niedzielne popołudnie, jako część świątecznego rytuału przekazywanego Bogu.
Podkładano również świeże gałęzie, żeby paliło się dłużej.... ha...

Dla pobożnych chrześcijan była to wspaniała rozrywka i pożytek dla ducha.

Z książki Philippy Gregory...

Szkoda, że nikt nie czyta historii


http://wiatrslow.pl